|
|||
Het blijft een eigenaardig gegeven dat een zo breed uitwaaierend, muzikaal knap genre als Americana hier in Belgenland zo moeilijk voet aan de grond krijgt bij het grote publiek. Waar bij onze Noorderburen of in Duitsland het hart van overloopt, krijgt hier helaas niet dezelfde enthousiaste respons. Een paar weken geleden speelde Tyler Ramsey nog op het Nederlandse Crossing Border en Take Root festival voor volle zalen. Nochtans viel het bezoekersaantal in Het Depot in Leuven goed mee op een druilerige elfde november. Zelfs Tyler Ramsey zelf, gitarist, medecomposer en zanger van Band Of Horses, was in de wolken met de publieke opkomst in de kleine maar goed gevulde Foyer. Tyler komt vanavond zijn schitterende nieuwe vierde plaat “For The Morning”, voorstellen, een album dat uitblinkt in rijkere arrangementen tegenover zijn voorgangers en zeker mikt naar een breder publiek. De opgekomen fans worden vandaag extra verwend, want ze zitten hier als het ware op de schoot van hun idool, die met zijn drie kompanen pedal steel speler Brian Landrum, bassist David Macinnes en drummer Kevin Rumley alle songs live extra leven komen inblazen.
Tyler Ramsey is een geweldige fingerpicker en fan van grootmeester Leo Kottke en we mogen gerust stellen dat hij qua speeltechniek heel dicht in de buurt komt. Hij schrijft heerlijk emotionele instrumentals op akoestische gitaar zoals de opener met de door zijn dochter gekozen titel “The Train That Drives Under Water” en niet voor niets vroegen ze hem om muziek te schrijven voor de Italiaanse film “L’ Ospite” van Duccio Chiarini. Zijn melancholische gitaartokkels voeren je mee naar een andere dimmensie en ook live klinken ze verstillend zoals het krop in de keel nummer “Darkest Clouds”. Hij laat dit naadloos overgaan in één van de hoogtepunten van de avond, “Firewood”, waar droefheid overgaat in troost en hoop die een nieuwe lente door de liefde laat waaien, in de finale losbarstend in een vurige gitaarfinale die Crazy Horse doet verbleken. Veel van Tyler’s songs gaan over liefde, verdriet en afscheid, zoals het schitterende als een hartslag in je keel bonkende “The Valley Wind” of de meeslepende countrysleper “Nightbird”, dat met machtige pedalsteel noten van Brian Landrum in een waar The Eagles sfeertje baadt, net als de dronken walsende, meerstemmig gezongen pianoballade “No One Goes Out”, dat nog een extra schrijnend accentje meekrijgt door Tyler Ramsey’s mondharmonica en een huilende pedalsteel. Eén van de klappers van de set was ook het hitgevoelige "A Dream Of Home", doorkruist met een denderende drumbeat, en een in de oren priemende gitaarrif die de War On Drugs evenaart, heerlijke song. Een fiere terugblik naar zijn Band Of Horses periode mag natuurlijk niet ontbreken en getuigen daarvan zijn het opgewekte, West Coast klinkende “Country Teen” of de publiekslieveling en rijkelijk van pedal steel gespijsde afsluiter van de avond, BOH klassieker “Evening Kitchen”, dat op zijn nieuwe plaat siert onder de titel “Evening Country” en waar de “Oehoehoe’s” van het volop door de fans meegezongen refrein ons hartverwarmend de nacht insturen, na deze geweldige avond. Niet zonder echter eerst langs de door fans overrompelde merchandise tafel te passeren waar een vriendelijke Tyler Ramsey gewillig tijd maakt voor een babbel en een krabbel met alle nagebleven fans: een muzikale topavond. Yvo Zels
|
|||
|